In deze blog wil ik je vertellen wat ik geleerd heb over ‘mild zijn voor jezelf’. Het is iets wat ik niet van nature doe en wat ik echt heb moeten aanleren. 

Ruimte

In mijn jeugd was er niet zo veel ruimte voor mij en mijn zus. ‘Mild zijn voor jezelf’ was nou niet een thema dat vaak voorbij kwam. Mijn vader zei vaak: ‘een goed kind regeert zichzelf’. Met andere woorden, als je een beetje gelukt was, dan kon je ook zelf wel bepalen wat je wel en niet wilde doen, wat goed en fout was en welke richting je op kon gaan met je leven.

Ik snap waar hij vandaan kwam, als kind met een een jeugd in de sixties was vrijheid een groot goed. Hij bedoelde het niet vervelend, en ik denk eigenlijk dat het een compliment was. Hij vond dat ik zo bekwaam was dat ik het allemaal zelf wel kon uitzoeken.

Wat ik vervolgens ook deed. Ik zocht alles zelf uit, nam niet zomaar iets aan van anderen en dopte mijn eigen boontjes.

Boontjes doppen

Vervolgens overleden mijn ouders allebei op vrij jonge leeftijd. Daarmee verdwenen ook mijn laatste voorbeelden en dopte ik nog verder aan m’n eigen boontjes. Ik bepaalde steeds mijn eigen normen. Hoe wil ik dat dingen gaan, wat vind ik belangrijk, wat denk ik dat normaal is. Ik heb mijn eigen boek met regels geschreven – niet letterlijk maar figuurlijk. Dat fictieve boek komt behoorlijk dicht in de buurt van mijn ‘bijbel’ ;-).

Recent heb ik geleerd dat je – als je weinig voorbeelden hebt in je leven – ofwel een destructieve kant kunt ontwikkelen ofwel juist extra je best gaat doen om het goed te doen. Doseren is lastig.

Voor mij geldt optie 2. Ik heb een hele hoge norm ontwikkeld, vooral mezelf natuurlijk. Voor anderen ben ik meestal een stuk minder streng (maar nu ik het me afvraag, misschien ook niet altijd).

En het gekke is ik dacht tot voor kort helemaal niet dat ik zo’n hoge norm had. Ik projecteerde een hoge norm hebben meestal op het huishouden, en dat is nou toevallig iets dat ik behoorlijk goed los kan laten.

Normen gaan bij mij vooral om relaties: hoe gaan we met elkaar om? Is dat wel respectvol? Ben ik wel van betekenis, kan ik helpen? En: ik heb gezien dat het beter kan en daarmee wil ik je helpen. Maar sommige mensen willen natuurlijk niet geholpen worden, en ik kan niet altijd alles goed doen. Ik zeg ook wel eens iets verkeerd en ben niet altijd even aardig.

Streng

Daar was ik dan streng over, tegen mezelf. Behoorlijk streng ook, een soort geestelijke boetedoening legde ik mezelf dan op.

En. Dat. Is. Dus. Helemaal. Niet. Nodig. 

En dat heb ik nu geleerd, door schade en schande, en door de tijd die er overheen is gegaan. Ik mag  fouten maken, want fouten maken we allemaal wel eens, en ik mag dat ook stom vinden, maar ik hoef niet meer door het stof (van mezelf). En dat is fijn, en winst, en ruimte, en moeilijk, maar ook gaaf dat het kan.

Oefening baart kunst

Mild zijn voor jezelf is voor mij net als alles een oefening. De eerste keer dat je een situatie met mildheid wil bekijken gaat het zozo, de tweede keer al beter, de derde en vierde keer begint het ergens op te lijken, en daarna begint het langzaam in te slijten.

Waarmee ik maar wil zeggen: jij kunt dat ook. Als je het ook lastig vindt mild voor jezelf te zijn, weet dan dat oefening kunst baart en dat jij het ook kunt leren.

En ik help je wel. Want bewustwording is alles, en iemand moet het je een keer aanwijzen, dat je streng bent voor jezelf. En ik herken het ondertussen van mijlenver. Dat is ook oefening.

En tegen jou ben ik ook nog eens echt aardig 😉